De Hongerige Stad

Het is niet dat het allemaal nieuw is. Delen van het verhaal dat Carolyn Steel vertelt in haar lezing over De Hongerige Stad, zijn elders in te zien of te horen. Over hoe erg het is gesteld met ons wereldvoedselprobleem. Over hoe we enorm veel voedsel naar onze massaal grote steden moeten transporteren. Over hoe we in de loop der jaren mensen in dozen zijn gaan stoppen (flats) en als logisch gevolg daarvan voedsel ook in dozen zijn gaan stoppen (supermarkten). Over hoe die supermarkten daar vervolgens heel efficiënt in zijn geworden en een heleboel eten voor een hele lage prijs verkopen. Over hoe voedsel daar zo massaal wordt aangeboden, dat het letterlijk waardeloos is geworden. Over hoe we dat dus naar binnen smijten (een derde van de maaltijden in US en Engeland is fast-food, 19% wordt in de auto genuttigd) of het in de prullenbak dumpen (de helft van al het voedsel in de US wordt weggegooid).

Smaakvolle ontmoeting op Texel

Eten verbindt. Dat werd vorige week donderdag op Texel maar weer eens overduidelijk. De 18-jarige Laura van Veller, leerling van het OSG De Hogeberg in Den Burg, had het initiatief genomen om ondernemers en scholieren bij elkaar te brengen rond het thema ‘lokaal eten’. Met haar enthousiasme bracht ze ruim vijftig mensen op de been die samen een maaltijd kookten van grotendeels Texelse producten en ondertussen plannen maakten voor meer kwaliteitsvoedsel op Texel. En aangezien onder die mensen ook de directeur van de VVV zit, de wethouder, de directeur van de scholengemeenschap, horeca-ondernemers, een teler van zilte groenten, zorgboeren, de voorzitter van Slow Food Texel, een gemeenteambtenaar en nog veel andere enthousiastelingen, is de uitvoering van al die plannen niet eens zo heel ver weg.