Smaakvolle ontmoeting op Texel

Eten verbindt. Dat werd vorige week donderdag op Texel maar weer eens overduidelijk. De 18-jarige Laura van Veller, leerling van het OSG De Hogeberg in Den Burg, had het initiatief genomen om ondernemers en scholieren bij elkaar te brengen rond het thema ‘lokaal eten’. Met haar enthousiasme bracht ze ruim vijftig mensen op de been die samen een maaltijd kookten van grotendeels Texelse producten en ondertussen plannen maakten voor meer kwaliteitsvoedsel op Texel. En aangezien onder die mensen ook de directeur van de VVV zit, de wethouder, de directeur van de scholengemeenschap, horeca-ondernemers, een teler van zilte groenten, zorgboeren, de voorzitter van Slow Food Texel, een gemeenteambtenaar en nog veel andere enthousiastelingen, is de uitvoering van al die plannen niet eens zo heel ver weg.

Er is namelijk al heel veel op dit schone Waddeneiland. Als je een maaltijd kunt samenstellen in maart (toch geen seizoen waarin er erg veel van het land komt) met nogal wat producten van het eiland, dan betekent dat een behoorlijke culinaire potentie. En culinair werd het, deze avond. We gingen van start met oesters met gorgonzola, daarna deden we ons tegoed aan een bonbon van lamsham (Texels lam uiteraard) met een ragout van zwezerik en voor de vegetariërs een paté van noten met shii-take ragout (van een Texelse paddenstoelenkwekerij). De aardperen voor de soep kwamen van het Maartenhuis en de kaas van de Novalishoeve. In het hoofdgerecht speelden diverse ‘onvergetelijke’ groenten de boventoon, naast Texels rundvlees en Borlottibonen. En tot slot likten we letterlijk onze vingers af bij de coupes overheerlijke Texelse tiramisu, gemaakt met speculaas van een – hoe kan het anders - Texelse bakker.

Tussen de gerechten en het koken door werd door allerlei teams druk gespeculeerd over de culinaire mogelijkheden van het eiland. De plannen leken mij alleszins uitvoerbaar, variërend van duurzaam en lokaal eten op de boot, tot een fietstocht langs allerlei plekken waar duurzaam voedsel te koop is of genuttigd kan worden. Of eten met de ‘locals’: Texelaren die hun huis openstellen voor toeristen die willen mee-proeven van al het heerlijks dat op het eiland gemaakt wordt. En volgens een scholiere die net was teruggekeerd van een reis uit Azië ontbeert Texel nog een echt goed koffiehuis. Aan haar ondernemende spirit te zien zal het niet echt lang duren voordat ook dit hiaat is ingevuld.

Mijn blik op Texel is in ieder geval voorgoed veranderd. Waar ik op de heenweg nog niet veel verder kwam dan schapenkaas en aardappelen als ik aan dit eiland dacht, zie ik ineens een zee van mogelijkheden om Texel als duurzaam voedselregio flink op de kaart te zetten. Producten zijn er en klanten nog veel meer (horeca, toeristen). Wat er verder voor nodig is? Niet veel meer dan vorige week al gebeurde. Zet de juiste mensen bij elkaar, laat ze aan het werk gaan en plannen maken, serveer ze echt goed eten en de rest vloeit daar min of meer vanzelf uit voort. Zo ben ik al overal reclame aan het maken voor Texel als duurzaam-voedsel-voorbeeldregio en fantaseer ik bij deze hardop over de eerste Urgenda food-tour op het eiland…

PS: Ik heb nog geen echt goede website kunnen ontdekken waar als het Texelse culinaire goed samenkomt. Deze komt enigszins in de buurt: http://www.texel.net/nl/wat-te-doen/culinair-genieten/