Als een van de initiatiefnemers van de #bonenestafette, had ik gisteren en vandaag het estafettestokje stevig vast. En nu maken jullie gelijk kennis met mijn zwakke punt: ik ben geen culi. Waar anderen ogenschijnlijk (of scheppen zij dit beeld van zichzelf op twitter?) hele dagen in de weer zijn met recepten, dingen uitproberen, stoofschotels die uren pruttelen op het fornuis of in de oven, vers gedraaide bonenkroketten of dubbel gedopte tuinbonen, ben ik een tamelijk rechttoe-rechtaan koker. Liefst vers, dat wel. En op duurzaamheid let ik – uit de aard der zaak – ook. Maar ik schaam mij er niet voor mijn linzen, bonen, capucijners of ander bonenspul gewoon uit een potje te halen. Sterker nog: ik kan mij niet heugen dat ik bonen in de week heb gezet. Ik heb tenslotte nog een heleboel meer te doen in mijn leven dan koken en eten.
Zo geschiedde het dat de inkopen van mijn bonenestafette bestonden uit:
- Een potje witte bonen
- Een pak kikkererwtenmeel
- Taugé
- Een woktrio van gekiemde kikkererwten, adzukibonen en ander gekiemd spul
- Bitterkoekjes (gemaakt van veldbonen, daar kwam geen amandel aan te pas)
- Kant- en klare humus.
- Witte bonen in tomatensaus
Voor lunchen en ontbijten met bonen heb je wel de tijd nodig, zo bleek mij op dag 1. Gelukkig was mijn eerste afspraak gisteren pas om 12.30 uur in Utrecht, waardoor ik rustig thuis kon ontbijten. De drie-in-de-pan van kikkererwtenmeel en boekweitmeel is geen blijvertje. Het beslag leek verdacht veel op van die papjes die je wel eens aanmaakt om gaten in muren te vullen of te stuken. Het eindresultaat heb ik genuttigd met veel eigengemaakte druivengelei. De lunch was meer zoals ik het graag heb, maar snel. Meegenomen boterhammetjes met humus en taugé, aangevuld met een salade van V&D tijdens een bespreking met mijn collega. Prima te doen, maar geen culinair hoogtepunt.
Het avondeten nuttigde ik in aanwezigheid van weer een andere collega, op het werk. Woensdagavond is namelijk mijn zangavond en ik kon niet verzinnen hoe ik bonen kon snacken of ergens kon afhalen, behalve falafel. Deze bonensalade bleek in een handomdraai gemaakt en lekker fris en smeuïg te zijn! En een prima vullend diner voor twee personen. Ingrediënten: een potje witte bonen, schimmelkaas van de geit, een frisse zure appel, taugé. Bonen afspoelen, kaas en appel in stukjes, alles door elkaar mengen. De vrienden van wie ik dit recept kreeg verzekerden me dat er véél knoflook doorheen moest, maar dat leek me vlak voor een repetitie niet zo’n goed idee. Thuis zou ik er een beetje olie en citroensap aan hebben toegevoegd. Maar ook zonder dat was hij uitstekend te eten. Alleen de groenten, die was ik even vergeten. Collega Joris snelde dus op zijn fiets naar de winkel en kwam terug met een pot bonen-groentensoep van de Kleinste Soepfabriek. Zo scharrelden wij daar gemoedelijk met zijn tweeën in een donker pand ons kostje bij elkaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten