zondag 1 januari 2012

Food Power!

Ik ben opgegroeid in de jaren zestig en zeventig. Hoewel ik de genoegens volop heb gesmaakt van gemacrameede plantenhangers, kurken behang en bielzen in de tuin, is mij een hoop van de werkelijke betekenis van die tijd ontgaan. In het keurige rijtjeshuis in Eemnes waar ons christelijke Philips-gezin opgroeide, was weinig te merken van de woeste, politieke gebeurtenissen om ons heen. En als vierjarige zonder televisie, was ik evenmin in staat een glimp van de flower-power beweging buiten de muren van ons huis op te vangen. Laat staan om de betekenis ervan te snappen. The Beatles ontdekte ik pas toen ze alweer uit elkaar waren en de film Hair zag ik voor het eerst toen ik  studeerde. Jammer, want ik denk dat ik me goed had thuis gevoeld in het actiematige van de jaren zestig/ zeventig en het gevoel met elkaar een nieuwe wereldorde te kunnen vormen. Een staartje daarvan kreeg ik mee toen ik begin jaren tachtig studeerde in Wageningen en we in aftandse zaaltjes bijeenkwamen om te leren over de Wereldvoedselproblematiek. Sinds ik de destijds rauwe werkelijkheid te horen kreeg over het bedrijf Dole, heb ik van schrik geen ananas uit blik meer gegeten.
Misschien begin ik daarom wel zo enthousiast aan dit nieuwe jaar. Er broeit iets in de wereld. Ik kan het niet vastpakken en ik heb zeker niet de pretenties om het te verklaren. Maar overal waar ik kom voel ik het: er hangt verandering in de lucht. Ook in Berlijn, waar ik begin december mijn zus bezocht, borrelt het. Op allerlei plekken zijn kunstenaars in achterkamertjes bezig zichzelf en hun plaats in deze maatschappij opnieuw te definiĆ«ren, zo vertelde zij mij. Zonder doel, zonder agenda, gewoon omdat ze het gevoel hebben dat er ‘iets’ moet veranderen en mensen zeker weten dat ze dat in hun eentje niet voor elkaar krijgen.
Het gevoel van verandering heb ik het sterkst bij voedsel. We weten dat het anders moet, we weten ook dat het nu moet. Maar we snappen nog niet precies hoe en waarheen. Hebben we leiders nodig? Mensen die de weg wijzen? Of vooral een plek om elkaar te vinden? Ik denk eigenlijk het laatste. In een wereld waar de macht zo geconcentreerd is bij een paar bedrijven  als nu in ons voedselsysteem, zou het een denkfout zijn als we massaal achter nieuwe leiders aan gaan hollen. Bovendien: ik zou niet weten wie.
Laten we zoeken, ik hoop dat ik nu niet te prekerig klink, naar nieuwe allianties en samenwerkingsvormen. Gelijkgestemde consumenten en producenten  die werkelijke verandering willen in de voedselwereld, vinden elkaar al steeds meer via de social media. Ze treffen elkaar op festivals en op streekmarkten. Hoewel kleinschalig, vind ik deze ontwikkelingen zeer betekenisvol. Die alternatieve voedselbeweging mag echter in rap tempo groter worden, machtiger wellicht. Zal hier in Nederland ooit een krachtige Food Revolution ontstaan van mensen die het zat zijn dat ons eten wordt gedomineerd door ketens en winkelformules? Die de straat opgaan om te protesteren tegen de doorgeslagen efficiĆ«ntie en bewerking van ons eerlijke voedsel tot producten die slechts maximale winst opleveren?
Ik hoop eigenlijk het sterkst op een nieuwe Flower Power. Een beweging van liefde en saamhorigheid. Van mensen die vanuit hun eigen behoefte de verbinding zoeken met hun voedsel en kiezen voor echt in plaats van namaak. En met de mensen die het maken. Van zo’n beeld voor de toekomst word ik blij. “Be the grease, not the glue”, vertelde iemand mij recent toen we over zo’n voedselbeweging spraken. Niet de lijm die de beweging vastzet, maar de smeerolie die hem laat vloeien. Dat vind ik een prachtig beeld voor 2012. Doen jullie allemaal mee?
Neem vast een kijkje op www.nieuwvers.nu  

Geen opmerkingen:

Een reactie posten