Dat Berkeley, als alternatieve studentenstad onder de rook van San Francisco, iets met duurzaamheid zou hebben, dat had ik wel verwacht. Maar dat het je op elke straathoek duidelijk gemaakt zou worden hoezeer ze daar bezig zijn de planeet te redden, daar stond ik wel een beetje van te kijken. Het begint als als je de BART (de lokale metro) uitkomt en bijna besprongen wordt door studenten met t-shirts en handtekeningenformulieren tegen allerlei onrecht in de wereld. Aan de overkant van de straat een prominent gebouw, getiteld Yoga for the People. Is dit een statement, een verkapte aanklacht? De lokale coffeeshop doet ook een duit in het zakje met haar statements over het fair en organic assortiment.
Cultural creatives
Na trouwhartig de winkelstraat op en neer te zijn gelopen en de kunstroute te hebben bewandeld, lijkt het ons in de hometown van Michael Pollan niet te veel gevraagd om een echt duurzaam lunchtentje te vinden. Op goed geluk gaan we daarom op pad naar het David Brower Centre, het plaatselijke duurzaamheidscentrum, vernoemd naar de oprichter van Friends of the Earth. Een mooi, strak ontworpen en licht gebouw, met uiteraard zonnepanelen, een ingenieuze wateropvang en diverse duurzame materialen. Het biedt huisvesting aan zo ongeveer elk duurzaam initiatief of stichting in de wijde omtrek, maar voor bezoekers is er niet zo heel veel te beleven. Om de hoek vinden we gelukkig het restaurant Gather. Ik verwacht hordes cultural creatives die elkaar daar ontmoeten en hun plannen smeden om Berkeley CO2-neutraal te maken. Maar hoewel we wat aan de late kant zijn, is het er bijna uitgestorven. Slechts drie andere tafeltjes zijn bezet, waarvan één door een stel dat klaarblijkelijk uit Yoga for the People is weggelopen. Ze zijn minstens een kwartier lang bezig de energiebanen in hun armen te stimuleren door hun handen in de meest vreemde poses te vouwen.
Het wordt een wat karig gebeuren, daar in Gather. Aan de inrichting ligt het niet, die is voor Amerikaanse begrippen zelfs buitengewoon smaakvol te noemen. Veel hout, natuursteen op de vloer en een lange bank die de wanden van een groot deel van de zaak bekleedt, blijkt gemaakt van tweedehands leren riemen. Maar het eten, dat deugt helaas niet. Geheel in tegenstelling tot te doen gebruikelijk in de Amerikaanse horeca, moet er voor het (mineraal)water betaald worden. Dat weigeren wij. Vervolgens krijgen we een van de soberste salades ever. Een klein bordje slablaadjes, peulen en schijfjes avocado moet ons tot lunch dienen. Ongetwijfeld seasonal en local, maar het idee is toch dat je een restaurant binnenstapt om je maag te vullen. En aan dat deel van de deal heeft Gather zich niet gehouden. En daar durven ze dan 14 dollar voor te vragen. Gelukkig zit er om de hoek een Starbucks, waar ik mij alsnog tegoed doe aan de sandwich met eiersalade.
Berkeley Bowl
Dan het universiteitsterrein maar eens onderzoeken. Dat blijkt een majestueuze verzameling gebouwen, half verscholen in het bos. Met in het midden een duidelijk herkenningspunt in de vorm van een klokkentoren. Recht tegenover het gebouw van de Rechtenfaculteit strijken we maar weer eens neer op een terrasje voor thee. Ook hier, bij een willekeurig tentje in de studentenwijk, volop duurzame maatregelen. Bestek van maïsplastic, recycle emmers, bekers van herbruikbaar materiaal en een ruime keuze aan verantwoorde drankjes. Daar hoef je in een Utrechts café op de Uithof toch echt niet om te komen.
We sluiten de dag af met een bezoek aan de Berkeley Bowl. Deze immense supermarkt heeft het grootste assortiment groenten en fruit dat ik ooit onder één dak zag. En het meeste – niet alles – is organic dan wel van lokale boeren uit de omgeving. Bergen meloenen staren ons bij de ingang aan. Binnen liggen rijen vol met verse kruiden, okra’s, kleine aubergines, paddenstoelen in wel 15 soorten en maten, groene asperges, artisjokharten, tomaten, aardappels in alle kleuren en vormen. Wat een ongelooflijk assortiment. Als ik een horeca-ondernemer was, dan wist ik het wel. Gewoon eerlijke, gezonde producten voor een schappelijke prijs. En te zien aan de klandizie van diverse nationaliteiten die hun karren vol laden met groenten en fruit, slaat dit concept aan in Berkeley en wijde omgeving.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten